Na een vreemde nacht (wennen aan de airco, ander bed en de innerlijke klok die nog niet gelijk staat aan de Thaise klok) staan we toch redelijk uitgerust op. Het is weliswaar pas 6 uur, maar dat is ook de tijd dat Bangkok begint te leven. Lyor en ik kijken vanaf de 26e etage toe hoe beneden op straat de monniken in hun feloranje gekleurde gewaden langs de huizen lopen om de offers ( hun eten voor vandaag) op te halen. De zon komt op en de eerste stralen vallen op de Gouden Berg tempel vlak bij ons hotel. Prachtig. In de verte zien we ook Grand Palace liggen en Wat Arun met zijn karakteristieke prang die op alle munten en bankbiljetten staat afgebeeld.  Op tijd op pad om de hitte voor te zijn. Op straat houden we vele taxi's aan voor er eentje op de meter wil rijden. We merken al snel waarom. De werkelijke prijs naar Wat Pho ligt stukken lager dan de prijs waarvoor de tuktukdrivers en taxi's zonder meter willen rijden. Wat Pho staat bekend om zijn grote liggende buddha. Maar eerst lopen we over het hele terrein rond. Zien daar het gewone leven door gaan terwijl om de mensen heen honderden buddha's staan opgesteld om de bot heen. In de bot is een grote gouden buddha te zien op een hoge troon. We gaan even op de grond zitten om alle pracht en praal te bekijken en gelijk wordt Lyor gewaarschuwd. Hij heeft zijn voeten, die vieze dingen, naar de heilige buddha gericht! Snel trekt Lyor zijn voeten in, hij kan niet nalaten om te zeggen dat zijn onreinste lichaamsdeel halverwege zijn lichaam zit aan de achterkant!  Het is warm buiten, 38 graden, we maken dankbaar gebruik van de flesjes water die gratis worden uitgereikt aan de toeristen. Behalve Susan moet de rest echt nog wennen aan deze temperatuur.  We lopen de tempel in waar de grote, 45 meter lange, liggende buddha te zien is. Als we langs dat enorme gouden gevaarte lopen horen we steeds geklang en geklingel. Wat is dat? We lopen de hoek om en zien het. 100 aardewerken potten staan daar opgesteld, als je in ieder bakje een muntje werpt geeft dat een gelukkig leven. Isabelle wil wel, Lyor vindt het onzin, maar neemt toch het zekere voor het onzekere.  Buiten de tempel gaan we op zoek naar een ferry die ons aan de overkant van de rivier kan brengen voor Wat Arun. Hiervoor moeten we tot grote afschuw van Isabelle wel langs een vismarktje. Voor 3 baht per persoon worden we aan de overkant gezet. 7 en een halve cent. De ferry vaart dwars over de Chao Praya, de rivier van Bangkok. We moeten slalommen langs alle andere boten die de rivier op- of afgaan en langs allerlei boten die door toeristen zijn afgehuurd.  Wat Arun bestaat uit een grote prang versierd met allemaal stukjes chinees porcelein. We klimmen naar boven, Isabelle blijft achter op het eerste plateau. De trappen zijn zo steil dat zij niet verder durft. Lyor gaat tussen Jorgen en Susan in wel helemaal naar boven en wordt beloond met een mooi uitzicht over Bangkok. We zien Isabelle in haar sarong beneden zitten. Een sarong omdat ze haar broek bij de ingang iets te kort vonden, daarom mocht ze een sarong huren. We leveren de sarong in en gaan met de Express boat naar Phra Athit, de studentenwijk van Bangkok. Hard racen over het water, lekker windje. Kunnen we wel gebruiken. Bij Phra Athit stuift Isabelle direct een backpackers restaurant binnen ( nu ja, binnen, het is een overdekt terras) omdat ze er WiFi hebben. Eindelijk verbinding met haar vriendinnen! Ze zet gelijk wat foto's op Hyves. Wij oudere ouders hebben natuurlijk geen iPad meegenomen en moeten de mensen thuis daarom nog even in het ongewisse laten. Voor minder dan een tientje eet en drinkt iedereen zijn buikje meer dan vol en gaan we op weg naar het hotel. De kinderen zwemmen en Jorgen en Susan lopen bij Greenwoodtravel langs, daar liggen onze vouchers voor de tour die woendag voor 3 dagen doen en later in Khao Sok nog een tour van vier dagen. Als iedereen uitgezwommen is gaan we ons klaarmaken voor de avond. We stappen naast het hotel op de klong-ferry. Dat is een boot dat door de kanalen van Bangkok vaart. Gaat sneller dan de bus, dat wel, maar de klong zelf is zo enorm smerig. Zwart water gewoon. De boot vaart langs de achterkanten van de huizen, we zien zo alle afval het water in gekieperd worden. Het vergt even handigheid om in en uit de boot te stappen, je hoeft niet te wachten totdat iedereen is uitgestapt maar moet gelijk beginnen te bewegen als de boot langszij aanmeert. Wacht je af, dan is ie al weg voordat jij kan aangeven dat je ook mee wilt. En het opstappen is ook een vak apart. Je stapt op een kleine richel en moet dan diep bukken (als westerling) om onder het afdakje te. Komen en dan nog over een gordijntje stappen. Dit gordijntje is er om je te behoeden tegen het gore opspattende water. Enfin, 5 haltes verder stappen we uit en zijn we beland in de buurt van Siam Square waar een flink aantal malls staan en waar heel Bangkok en ook alle toeristen zich suf shoppen. Met name BMK is een begrip. Wij daar dus ook naar binnen via de bovengrondse walkway. 10 meter Boven de drukte van auto's en motoren hebben ze een enorme netwerk aan voetpaden aangelegd. Zo hoeven wij niet over te steken over de drukke weg. Een stuk veiliger zo. In BMK hebben Isabelle en Lyor onafhankelijk van elkaar van het geld van oma een horloge gekocht. En beiden voor hetzelfde bedrag! Ze zijn er allebei apetrots op. Na het eten is het te laat om met de ferry terug te kunnen, het wordt dus weer een tuktuk. Na een lange dag (zijn we pas echt 1 dag in Bangkok. Aldus Lyor) gaan we snel slapen. Morgen vroeg op voor de fietstocht!