Volgens Isabelle was het vandaag een supersaaie dag. 4 uur rijden in de bergen vol haarspeldbochten op weg naar Sabie.

De ochtend begon goed met fluitende vogels, apen die tikkertje speelden en Isabelle die in alle vroegte het zwembad in en uit sprong. Na het ontbijt zijn we via allerlei binnendoorweggetjes en kleine dorpjes met Europese namen als Belfast, Lydenburg en Dullstroom (vandaar die saaie dag van Isabelle) naar de LongTom Pass gereden. Een pass over 2100 meter met een spectaculair uitzicht, helaas kwamen we al snel in de wolken en zagen we niets meer. Vanaf de pass naar beneden zagen we de verschrikkelijke gevolgen van bosbouw: allemaal leeggekapte bergen.

In Sabie reden we naar camping Merrie Pebbles, een camping waar allemaal stoere Afrikaners staan met een pick up truck, een grote zilveren caravan en een heleboel mountainbikes. We vinden een mooi plekje bij de rivier en de kinderen duiken, hoe kan het ook anders, direct het zwembad in. Het water is lekker warm, er uit komen is héél koud.

Bij het boodschappen doen in het dorp lijkt het net alsof we in Europa zijn. We zien normale huizen, we zien iedereen, blank en zwart, hun inkopen doen in de supermarkt. Geen armoede en nog geen enkel spoor van wilde dieren. En toch ligt het Kruger park hier niet ver vandaan.

In de namiddag hebben we gedaan wat alle Zuid Afrikanen om ons heen ook doen. Houtblokken halen bij de 'Firewood'-stall, deze in de betonnen bak op onze campingplaats staat en dan een fikkie stoken. Leuk jôh! Dezelfde avond hebben we nog meer hout gehaald om zeker te zijn van een goed vuurtje in het donker.

De volgende dag is een rustdag. Maar al gauw kwamen we erachter dat dat alleen voor ons 'Jerommeke' geldt. Zo is de camper gedoopt voor de rest van de vakantie. Voor ons betekent een rustdag veel lopen en fietsen (mountainbiken) en dan ook nog 2 keer zwemmen. Bij elkaar dus een dubbele triathlon! Wat nu rustdag.

Omdat de mountainbikes op de camping al verhuurd waren zijn we lopend naar het dorp gegaan, daar stoere mountainbikes gehuurd. Vooral Lyor vond het geweldig, hij daagde dan ook gelijk Jorgen uit om een hele steile berg te beklimmen. Zonder enkele moeite kwam hij boven, Jorgen kreunend en steunend er achter aan.

We willen naar een beroemde waterval fietsen en krijgen een routekaart mee. We rijden dwars door het bos over kleine paadjes, komen zelfs op het parcour van een mountainbike-wedstrijd terecht. Ze halen ons links en rechts in. Aan het einde van de weg laten we de fietsen achter bij een 'ranger' en lopen de laatste meters naar de Bride Falls. Althans dat dachten we. Steil omhoog gaat het pad zonder einde. Op ons tandvlees komen we dan eindelijk boven en worden we beloond door een mooie waterval. Lekker bammetje eten op de rotsen onder de waterval en dan weer terug.