"Mam, moet ik hier echt in geloven?" fluistert Lyor als we 10 meter van de behulpzame Thaien af zijn. Lyor en ik dalen af van een steile berg. We hebben net een grot bezocht waarin, alweer, een tempel staat. Aangezien een deel van het dak van de grot is ingestort geeft dat een mooie lichtinval. Die hebben we dus gezien, maar dat kost wel veel inspanning. Onderweg naar beneden zwikte Lyor zijn enkel. Een Thaise familie die puffend omhoog komt ( want het is zwaar) ziet het gebeuren. Meteen wordt pa geroepen. Deze haalt een klein flesje uit zijn zak met olie er in. Lyor zijn enkel wordt er mee ingesmeerd. Ook bieden ze hun wandelstok aan zodat Lyor makkelijker kan steunen en als Lyor nee knikt wordt zoonlief aangeboden. Hij kan Lyor wel naar beneden helpen. Lyor schudt verlegen nee, bedankt de hele familie met " krab khun kap" en loopt hinkepinkend naar beneden. Met die mooie zin als we 10 meter van ze vandaan zijn. Doe maar wel, antwoord ik, we moeten nog zo'n eind. Even later begint zijn voet te tintelen en weer later hoor ik hem er niet meer over.  We vervolgen onze lange weg. Gisteren is Jorgen hier alleen naar toe geweest. Bij terugkomst was hij erg enthousiast en had hij het er over dat het allemaal best makkelijk te doen was. Daarom werden Lyor en ik nieuwsgierig en nu zijn we dus bezig met een fietstocht van 10 km heen, 1 kilometer klimmen, 500 meter over een wit strand n dan nog een 430 meter steil mhoog. Enkele reis. En dan is het ook nog bloedheet. Op onze wenkbrauwen komen we 4 uur later terug in Dolphin Bay resort. Het zwembad lonkt. Petje af voor Lyor dat hij het zonder mopperen heeft gehaald. Hij wil alleen Jorgen voor straf in het water gooien. "Klote ervaring nummer 1" betiteld Lyor het. We zitten nu in Dolphin Bay resort, een resort op een afgelegen strandje zo'n 40 kilometer ten zuiden van de veelbezochte badplaats Hua Hin. Hier zijn slechts 3 resorts een paar eettentjes op het strand en verder gaat het gewone leven hier door. Heerlijk rustig dus. Het resort heeft 2 zwembaden en een glijbaan! Als een van de weinigen inThailand. Dolphin Bay wordt met name bezocht door gezinnen van expats uit Bangkok. De kinderen vermaken zich prima, zijn de hele dag in het zwembad te vinden en komen er alleen uit voor een partijtje tafeltennis of poolbiljart of om te eten. Het strand kent een enorme eb, de vloedlijn is erg ver en nodigt niet uit om te zwemmen.  Hier laden wij dus 2 dagen de batterij even op alvorens we aan onze volgende jungle tocht gaan beginnen. Maandag, op weg naar Dolphin Bay, vanuit Ayutthaya, zijn we even gestopt in Samut Songkhram. Even de benen strekken door een markt over te lopen. De markt is opgezet over de spoorrails heen. Wat nu als er een trein aankomt? En inderdaad, in de verte hoor je getoeter en alle marktlui gaan als een razende aan de slag. De groente, fruit, vlees en vis worden naar achteren geschoven, het zeil van de marktkraam wordt ingeklapt. De bezoekers van de markt worden naar de zijkant getrokken en daar komt de trein al. Het past allemaal net! We hadden verwacht dat de trein stapvoets zou rijden, maar nee hoor, met een aardig vaartje dendert hij langs en soms over alle groente en fruit heen. En de trein is nog geen seconde geleden gepasseerd of daar worden alle kraampjes weer in orde gebracht. 3 minuten later ziet alles er weer uit alsof er nooit een trein langs is geweest.