Eindelijk was het zover: Isabelle ging paardrijden! Samen met Susan stond ze om 8 uur al bij de stallen een lief paard uit te zoeken. Al snel gingen Susan en Isabelle op pad met een ranger, paardrijden dwars door het Nationaal park, langs de zebra's, gnoe's, impala's, blesbocks, nijlpaarden en krokodillen. Susan genoot enorm van de tocht: voor haar uit zat haar dochter fier op haar paard temidden van de prachtige natuur. Hoe trots kun je zijn als moeder?

De ranger vertelde van alles over de dieren, vogels en bomen en over de Execution Mountain. Een kale rotsachtige berg waar we ook langsreden. Criminelen en moordenaars moesten hier naar de top lopen en werden dan gedwongen er van af te springen! Als je het niet deed kreeg je een speer in de rug! Oftewel: opgeruimd staat netjes. Vol ontzag en afkeer keken we nog maar eens naar de berg.

De mannen onder ons hadden ondertussen een mountainbike gehuurd en fietsten ook door het park. Zij waren zonder ranger maar zij gingen dan ook meer naar het bewoonde gedeelte om wat inkopen te doen in de plaatselijke plaggenhut.

Moe en bezweet kwamen we alle vier terug. Tijd voor een duik in het zwembad. Isabelle lag er (zoals gewoonlijk) als eerste in. Lyor en Susan kwamen later aangelopen. Susan had een turquoise strandjurk aan en dat vonden alle bijen in het park wel een heel mooi object om op af te vliegen. In no-time zat Susan van top tot teen onder de bijen. Haar eerste reactie was Lyor snel wegsturen. 'Lyor, rennen naar het zwembad en spring er in!'. Eerst aarzelend (mama helpen) maar daarna overwon de angst en rende hij huilend en schreeuwend weg. Naar zijn zus. Ik probeerde ondertussen de andere kant op te rennen, weg van de zwerm bijen. Het lukte me niet. Toen maar proberen ze van me af te slaan. Dat ging moeilijk. De rangers van het park hadden mij al opgemerkt maar durfden niet dichterbij te komen. Dus ging ik maar verbeten door met de beesten van me af te slaan. Toen ik bij-vrij leek te zijn zag ik Jorgen aan komen rennen, gealarmeerd door Isabelle en Lyor. Met z'n allen liepen we naar het zwembad waar ik direct in het water sprong om de beten af te koelen. Bij het uittrekken van mijn jurk bleken er nog een paar onder te zitten.

Later hoorde ik van de rangers dat de blauwe kleur bijen aantrekt. Ik heb gelijk de jurk weggedaan. Die hoef ik niet meer.

In het zwembad ging de pijn van de beten langzaam weg en we gingen met z'n vieren volleyballen in het water. En daar kregen we nog een pechvogel. Lyor dook achterover naar de bal en kwam toen met zijn hoofd op de rand terecht. Zo hard dat zelfs mensen die langs de kant zaten te lezen opsprongen en bezorgd kwamen informeren hoe het met Lyor ging. Ook al omdat Lyor beduusd van de klap even stil op de rand bleef zitten. Uiteindelijk bleef het bij een schaafwond en dikke bult.

's Avonds willen we de dag toch leuk afsluiten en besluiten in het kamp-restaurant te gaan eten. En wat staat er op het menu als je midden in een natuurreservaat zit? Juist ja, impala, warthdog en bushbock. Allemaal vers gevangen binnen een straal van een kilometer. Isabelle, onze vegetarier vindt het helemaal niets en praat ook haar broertje een schuldgevoel aan. Bij Jorgen en Susan overheerst de nieuwsgierigheid, wij gaan voor de bushbock (soort hert).

Als we van het restaurant teruglopen naar de camper staan er allemaal zebra's aan onze camper en picknick tafel te snuffelen. Verwend als we zijn kijken we er niet eens meer van op.