Tijdens het ontbijt riep ik 'Zon!'. Isabelle wist gelijk hoe laat het was: dat betekent Mama-dag. En op mama-dag gaan we de bergen in, zeker na een paar dagen regen en mist. En als we de bergen in gaan is dat niet alleen met de auto, dan wordt er ook gewandeld!

En zo ging het. We zijn naar Royal Natal Park gereden, beroemd om zijn massieve bergwand van 1 kilometer hoog en 9 kilometer breed: het Amphittheatre. Het was er prachtig, de laatste wolken trokken net op en het wandelpad er heen liep eerst langs een mooie rivier en later slingerde deze door de heuvels met continu zicht op het Amphittheatre dat alsmaar dichterbij kwam.

Helaas konden we het pad niet tot aan het eind aflopen omdat we nog een aardige lange rit voor de boeg hadden naar Golden Gate National Park. Daarom lekker bammetje genuttigd aan de rand van de rivier en weer teruggelopen naar ons Jerommeke.

De rit naar Golden Gate NP was schitterend. Mooi weer, we waanden ons in WildWest USA met al die bergen en daartussen zo'n gladde zwarte weg die je al mijlenver ziet glooien door de dalen heen. Het enige verschil met USA is de beesten, daar koeien en paarden, hier impala's en zebra's. Overal maar weer. Vooral die zebra's kleuren zo leuk tegen de rode rotsen en de blauwe lucht.

De restcamp in het NP is een beauty. Prachtig uitzicht op de rotsen waar we van allerlei figuren in zien. Het zwembad is dit keer een natuurlijk bad waar de kinderen van de rotsen af kunnen glijden het (koude) water in. Lyor glijdt er één keer onbedoeld in, hij wilde hoger klimmen maar gleed uit en kwam achterstevoren ondersteboven in het water terecht. Een paar blauwe plekken en schrammen rijker op zijn rug.

Even later, een paar chippies later eigenlijk, is Lyor al weer in staat om mee te wandelen naar de Echo cave. Een wandeling door de rotsen terwijl overal allerlei soorten bloemen trots hun mooie kleuren laten zien. Wat een prachtig park.

's Avonds lekker badmintonnen voor de camper en dan moeten we er aan geloven, dit zal de laatste nacht in de camper zijn, morgenmiddag moeten we Jerommeke afleveren in Johannesburg. Snik, we willen nog niet. Het is hier zo heerlijk!

'Lang zal hij leven', hiermee wekken we Jorgen, hij is vandaag jarig. Veel doen we er niet aan want het zal een lange reisdag worden. We rijden door de 'graanschuur' van Zuid Afrika terug naar Johannesburg. Kilometers lang rijden we langs de graanvelden. Voor de lunch stoppen we in een typisch Afrikaner stadje. Alleen maar blanken die Afrikaans spreken. Geen zwarten, geen engels als voertaal.Het WK Voetbal zal over 6 maanden beginnen en dan kan een vuvuzela niet ontbreken. Naast alle échte vuvuzela's (hoorns van kudu's) vinden we hier de plastic versie. Gelijk de hele winkel leeggekocht voor Isabelle en Lyor maar ook voor neefjes en nichtjes en vriendjes.

Jerommeke wordt ingeleverd en we worden afgezet bij een guesthouse. Daar komt gelijk een dame naar buiten gerend. De eigenaresse is overleden en het guesthouse bestaat niet meer. We worden overgebracht naar een andere guesthouse, zij zal ons daar opwachten. De vrouw van de camperverhuur (blanke Afrikaner) moppert en zegt dat we haar (zwarte vrouw) nooit moeten geloven, we worden natuurlijk in een aftandse guesthouse ondergebracht. We moeten ons geld terugeisen. Wij hebben echter meer geloof in haar en rijden achter haar aan. We komen terecht bij een guesthouse die ik ook op internet had gezien maar die vér boven ons budget lag. Wat een mazzel! We worden hartelijk ontvangen. Met name de kinderen. Die springen (hoe kan het ook anders) direct in het binnenzwembad en gaan daarna de kok helpen met het avondeten. Ze maken debuiten BBQ aan en mogen ook in de keuken komen, plekken waar wij absoluut niet mogen komen. De kinderen vermaken zich met de kok. Jorgen en ik vergapen ons aan het interieur, wat een verzameling kunst, jachtroffeeen en architectuur. Bij de bar raken we in gesprek met de eigenaar en andere blanke Afrikaner gasten. We horen een en ander over de politiek en het leven in Zuid Afrika vanuit hun gezichtspunt. Het is af en toe te eng om te horen, maar soms ook begrijpelijk. Vooral voor de 'gewone' blanke man in Zuid Afrika, die geen range heeft en geen eigen geld. Ook een hoop gemopper over het WK, zoveel kosten en wat gaat het opleveren? Straks is het feest voor bij en zitten zij met de schulden, ze hadden het liever in andere dingen geinvesteerd willen zien.

Het eten is verrukkelijk en als verrassing krijgt Jorgen een grote bos rode rozen voor zijn verjaardag. Jammer genoeg kunnen we die morgen niet mee het vliegtuig in nemen.

De laatste dag breekt aan. Op het verlanglijstje van Susan stond een tour door Soweto, maar de eigenaar van de Guesthouse raadde het af. Te ver rijden voor een dag aangezien we vanavond al op het vliegveld moeten zijn. Dan maar naar Waterworld, een waterpretpark. De kinderen staan te springen, maar helaas, het weer dreigt om te slaan en te gaan onweren. Aangezien je in Johannesburg niet zomaar over straat kan lopen, worden wij gebracht naar een Mall. Hier lopen we wat rond, maar we hebben het al gauw gezien. Het weer blijft wisselvallig, maar toch...we hadden best naar Waterworld kunnen gaan. Nu zijn we snel terug bij het Guesthouse en relaxen. Boek uitlezen en kok helpen. Zo eindigt de vakantie in Zuid Afrika iets rustiger dan verwacht, maar mischien ook wel lekker. 's Avonds de vlucht naar huis en morgenochtend oliebollen kopen. Het is oudjaar en 2010 komt er aan!