Thaie tour - Do you want a massage?

Van de laatste dag in Krabi had ik iets heel anders voorgesteld dan zitten bij een KNO arts met Jorgen en Lyor. Ze hebben beiden last van erge oorpijn en blijken een oorinfectie te hebben. Bij Jorgen zit de gehoorgang zelfs helemaal dicht. Nu is hij dus tijdelijk doof. De arts spuit bij allebei de oren uit, plakt de oren dicht met een watje vol antibiotica en geeft druppels mee en Jorgen nog een extra antibiotica kuur. Het goede nieuws is dat deze ooronsteking geen invloed heeft op de vliegreis die ons morgen en overmorgen te wachten staat. Het slechte nieuws dat zij ook al niet meer kunnen zwemmen. Gisteren hadden we al EHBO voor Isabelle nodig toen zij struikelde en haar elleboog en knie lelijk schaafde en haar elleboog blijft maar vocht afgeven. Het gaat dus even fysiek wat minder met ons. Als we weer buiten staan blijkt het te stortregenen. Dit keer duurt het wat langer dan de normale tien minuten. Daar gaat mijn plan om vandaag eens lekker langs de rand van het zwembad mijn boek uit te lezen. Als het na een uur nog regent grijpen Isabelle en ik onze kans en gaan we op zoek naar een massage. We vinden deze aan het einde van het strand. Hier staan zo'n 20 rieten hutten waar je je heerlijk kan laten verwennen. Op het moment dat je die kant oploopt komen er allerlei vrouwtjes al op je afgelopen. "Hello, do you want a massage?". Om je te paaien krijg je direct een geschilde ananas op stok aangereikt. Je moet van goede huize komen om deze af te wimpelen. We hebben net een goede prijs afgesproken (200 thb (ongeveer 5 euro) voor een uur lang voetmassage, nek en hoofdmassage en daarnaast een manicure en pedicure inclusief het lakken van de nagels) als er een andere vrouw langskomt. Met haar had ik gisteren op het strand gesproken en zij wilde graag dat ik bij haar langskwam voor een massage. Oeps, daar stond ik dan. De 1e vrouw deed niet moeilijk en nam me mee, de 2e achterlatend. Ik voelde me wel schuldig. Even later zei Isabelle heel rationeel: "mam, dat gebeurt hier vaker, de volgende keer wint die andere het en bovendien, ananassen kosten hier niet veel, dus daar komt ze ook wel overheen".  Nu zitten we, naast elkaar, genietend van het uitzicht (wit strand met palmbomen en hoge golven en allemaal bedrijvige Thaise vrouwen) en van de massage aan de voeten. Tegen het eind van de behandeling komen Jorgen en Lyor langs. Lyor kijkt om zich heen, ziet een heleboel andere mannen ook behandeld worden en gaat dan ook zitten. Het lijkt hem ook wel wat.  Nadat we allemaal mooi gemaakt zijn, lopen we langs het strand terug voor een banana pancake als lunch.  Om half drie settel ik mij bij het zwembad. Hier ga ik niet meer weg tot het avondeten. Maar het weer bepaalt wat anders. Een gigantische onweersbui barst los en 10 minuten later zit ik al weer op het balkon van onze kamer. Het regenseizoen is nu echt begonnen. De zon komt er nauwelijks meer aan te pas. Dat was ook de reden dat wij gisteren de lokale bus naar Krabi town hebben genomen. We wilden niet in de regen in Ao Nang blijven maar naar de mangrove bossen. De bushalte van Krabi town was echter precies voor het enige warenhuis dat Krabi en verre omstreken rijk is. Dus dan moeten we volgens onze dochter daar even kijken. Er is niet veel en even later staan we aan de oever van de rivier met aan de overkant de mangrovebossen. Terwijl we nog ons aan het orienteren zijn waar het wandelpad naar de mangrove nu eigenlijk ligt komt er een schipper naar ons toe. Het is laagseizoen dus voor een prikkie wil hij ons een uur door de mangrovebossen varen. We gaan er op in en laten ons rondvaren. Vanuit de boot hebben we goed zicht op de mangrove maar ook op de enorme leguanen en de vele apen.  Na het tochtje zoeken we de bus naar Ao Nang op en gaan we weer terug. Hebben we er toch weer een actieve dag van gemaakt. Maar nu kan het nog, morgenmiddag vliegen we naar Bangkok en de volgende ochtend door naar Amsterdam. Ik moet er nog even niet aan denken en geniet daarom nog extra van alles wat er om ons heen gebeurt.

Thaie tour - Rustig aandoen?

De laatste dagen voor onze terugreis zouden we rustig aan doen. Dat deden we gisteren dan ook. Meer dan langs het strand wandelen, zwemmen in het zwembad, zoeken naar een eettentje voor de lunch en later voor het diner en slenteren langs alle marktkraampjes met souvenirs hebben we dan ook niet gedaan. Maar dan begint het weer te kriebelen. Dit kunnen we toch niet nog 3 dagen volhouden?

Dus vandaag maar weer op pad geweest. Met een boot gingen we langs allemaal onbewoonde eilanden. Eerst zijn we naar Hong Five Island gevaren waar we hebben gesnorkeld. Wat een prachtige onderwater wereld hebben ze hier. Alle kleuren en vormen vissen en koralen gleden onder ons voorbij. We bleven dobberen en wilden eigenlijk niet meer in de boot. Toch moesten we, de boot ging namelijk verder varen, dit keer naar Paradise Island. Hier meerden we op het hagelwitte strand aan. De baai ziet er inderdaad paradijselijk uit met de palmbomen, witte strand en helderblauwe zee. Ook hier gingen we snorkelen en ook hier een prachtige onderwaterwereld. Helaas moeten sommige mensen dat verpesten door rotzooi in het water te gooien, tussen de mooiste koralen zie je ineens een blikje bier liggen. Op het volgende eiland dat we aandeden hebben ze hiervoor een opruim-ploeg in gesteld. Vandaar dat dit Hong Island 5* heeft gekregen. Op Hong Island kregen we ook onze lunch. Uit grote tupperware boxen konden we onze portie rijst met groenten en spicy chicken curry scheppen. Als toetje uiteraard ananas en meloen, zoals we tot nog toe iedere dag in elk restaurant of guesthouse hebben gekregen. Heerlijk.

Wat minder heerlijk was is dat Isabelle gestoken werd door een kwal op haar bovenlip. Veel pijn en een dikke rode lip met witte blaasjes is het gevolg. De gids smeert er azijn op maar het helpt weinig. Isabelle heeft er flink last van en wil het liefste gelijk terug. Maar helaas voor haar, na de lunch gingen we kayakken. De gids vertelde dat we niet het hele eiland rond konden peddelen omdat er een sterke wind stond aan de andere kant van het eiland. Dus alleen naar de lagune varen, daar rondkijken en dan weer terug. Vol goede moed vertrokken we vanaf het windstille baaitje, maar zodra we de hoek om gingen was het direct wind tegen. De golven kwamen een meter hoog en we werden alle kanten opgeslingerd. Isabelle was met Jorgen, zij konden zich nog aardig redden tegen de wind in (althans zo leek het). Susan en Lyor hadden meer problemen, telkens kwam de boot dwars op de golven te liggen, absoluut niet in de richting die we op wilden. We dreven best wel ver af, met ons gelukkig nog 3 andere boten. Gedeelde smart is altijd fijn. Met onze uiterste inspanning wisten we de kayak dicht naar de kust te varen waar er minder wind was zodat we vanaf deze positie alsnog bij de lagune probeerden te komen. Het hielp en ook wij kwamen in de lagune aan en konden eindelijk uitrusten en van de mooie omgeving genieten. Pas een lange tijd later was het de gids gelukt om ook de andere 3 boten de lagune in te krijgen. Zo slecht waren we dus niet...

In de lagune even uitrusten, drinken, om ons heen kijken naar de prachtige natuur met rotsen, mangrove bossen en helder blauwgroen water en observeren hoe een zeester versteend als hij uit het water wordt gehaald en hoe hij langzaam weer soepel wordt als hij weer in het water ligt.

We gaan weer terug, ditmaal wind in de rug en volkomen ontspannen komen we weer terug bij de baai waar de longtailboot ligt die ons weer terugvaart naar Ao Nang. Dit keer heeft Lyor weer praatjes, de angst is weg (mam, dat was klote ervaring nummer 2) en we durven het zelfs aan om door een doorsteek (kleine grot) heen te varen om een bocht af te snijden.

We stappen over in de boot en beginnen aan de terugtocht. Oeps, de wind is aangetrokken en de boot wordt alle kanten opgeslingerd door de hoge golven. Deze zijn inmiddels twee meter geworden. Met veel stuurmanskunst bereiken we een uur later de kust en kunnen we uitstappen. We begrijpen heel goed waarom vanaf half/ eind mei, begin van het regenseizoen met ruwe zee, er geen boten meer uitvaren. De kleine eilanden als Koh Phi Phi zijn dan voor 3 maanden gesloten omdat er geen bootverkeer mogelijk is. Als deze sterke wind aanhoudt, dan kan onze tour wel eens een van de laatste van dit seizoen zijn.

Nu nog, 2 uur na aankomst, voel ik me nog heen en weer schommelen als ik achter de PC zit.

Maar goed, we zijn weer veilig terug. Isabelle heeft gelijk een zalfje gekregen en op haar lip gesmeerd en wij gaan ons opmaken voor het diner en ons wandelingetje over de night market.

Thaie tour - Jungle boy

Ja, het kan nog mooier. Lyor gaf zelfs aan "Mam, meer heb ik niet nodig. Een hutje, een matras en heel veel water. Meer hoef ik echt niet!". En inderdaad aan Lyor hebben we de 3 dagen die we hier zaten geen kind gehad. 's Ochtends bij het wakker worden deed hij direct een zwemshort aan en deze ging niet meer uit tot 's avonds. Hij werd goede maatjes met de Thaise jongens van de hutjes (Coca cola en Jack Sparrow waren hun Engelse namen, Lyor heette Leo, op z'n Engels uitgesproken). Ging met hun mee kanoen rond het eiland, met harpoen jagen op vissen (en nog een grote vis vangen ook), leren fluitjes maken van bamboe en verder heel veel bommetjes maken in het water en zwemmen. De omgeving is prachtig. We zaten op een enorm groot stuwmeer met 162 eilandjes midden in het regenwoud. De jungle is zo dicht dat je je alleen kan verplaatsen over het water. En dat doen we dan ook. We zijn met 2 andere NLers en 2 onvervalste Aussies naar een baai van een van de eilanden gebracht. Ruim een uur varen vanaf het begin van het Khao Sok National Park. In die baai bevinden zich 10 hutjes op het water die bestaan uit rotan wanden en een palmbladeren dak. Door de vloerplanken heen zie je het water kabbelen. In het hutje bevinden zich 2 dingen:een matras en een klamboe. Verder helemaal niets. Als je de achterdeur open doet zie je alleen maar water. Water dat gebruikt wordt als uizicht, zwembad en badkamer (badderen en tandenpoetsen). De voordeur geeft uitzicht op de dichte jungle. De hutjes zijn met elkaar verbonden met een lange houten vlonder dat leidt tot een centrale vlot waar je kan eten en waar de kano's liggen.  Daar is ook een andere vlonder dat leidt naar de oever waar, na een steile klim, een aantal toilethuisjes staan. Verder is hier helemaal niets, geen gas, geen licht, geen stromend water, geen spiegels, geen handdoeken, niets. Maar aan de andere kant is hier ook heel veel. Rust, vrede en ontspanning. De geluiden om ons heen, met name 's ochtends bij het ontwaken, zijn prachtig: krijsende apen (Gibbons) en roepende vogels (met name de Great Hornbill, grote Neushoornvogel, deze lijkt nog het meest op de toekan van van der Valk).  We brengen de tijd door met zwemmen, dobberen op een binnenband, kanoeen rond het eiland en ondertussen wild spotten, een korte jungle wandeling op het eilandje maken. Ook gaan we op pad met de motorboot. We krijgen een nightsafari, gaan naar een vissersdorp (ook volledig op het water gebouwd) en varen naar afgelegen stukken waar we nog meer wild spotten als bijvoorbeeld wilde buffels met enorme horens, apen, allerlei vogels en ander beesten. Maar de allermooiste boottocht ging naar een grot. Hier deden we een zwemvest aan en sprongen we overboord om vervolgens zwemmend door de grot heen te gaan met een zaklamp in de hand. Stel je de grotten van Frankrijk eens voor, met alle stalachnieten, daar ligt ook altijd wel een ondergrondse rivier of meer, dan met koud water. De grot hier zag er ook zo prachtig uit en dan zwem en dobber je daar!  "This is a great experience" zo riep Lyor naar de Aussie. De laatste kamer voordat we we naar buiten zwommen had aan het plafond talloze vleermuizen hangen, deze vlogen in en uit. Helemaal onder de indruk klommen we weer in de boot. De twee Thaise jongens, meisje en de gids maakten er echt een geweldige tour van. Zo vriendelijk, zo veel vertellend, zo behulpzaam, zulk lekker eten onder zulke primitieve omstandigheden. Elke ochtend een ander soort ontbijt met bananapancake, opgerolde flensjes enzovoorts. En 's avonds ook een enorme King Prawn gekregen. Heerlijk. Ook voor Isabelle werd uitgebreid vegetarisch gekookt. Het ontbijt was trouwens ook apart. We zaten met z'n allen op een soort vlot met een enorme lange picknicktafel. Met een klein motortje voeren we langs de  oevers. Terwijl je de pancake naar binnenwerkt zie je de zon opkomen, de Gibbons van bamboe naar bamboe springen en de Hornbills rondvliegen. Ook dit geeft weer een enorm rijk gevoel. Volledig ontstresst worden we twee volle dagen later afgezet in de bewoonde wereld. Lyor roept bij afscheid tegen de Thaise jongens: See you, I will come back to work here! En dan zijn we nu in Krabi om de vakantie af te sluiten.  Wat een contrast. Allemaal mensen, motoren, herrie en mensen die je wat willen verkopen. 2 weken lang was het echt Thailand. Hier is het een vakantie badplaats dat toevallig in Thailand ligt. Plots is hier het eten 5 keer zo duur als we gewend zijn. Nog niet veel, maar het is wel even omschakelen. Onze laatste week is aan gebroken!

Thaie tour - Tree Tops

Kan het nog mooier? Het is zonnig, warm en we dobberen op een rubberen band in een rivier vol stroomversnellingen door de jungle van Khao Sok National Park tussen hoge kalksteenrotsen door. Boven ons hoofd springen de apen van tak tot tak om de rivier over te steken.  Vanochtend nog riep Jorgen dat wij weer iets verkeerd doen. We stapten namelijk met zo'n 50 andere westerlingen uit de nachttrein. 46 liepen naar de bus richting tropisch eiland Koh Samui, 4 naar Khao Sok. Wij dus. Maar nu we hier dobberen weten we dat we een goede keus gemaakt hebben. Na het tuben krijgen we nog lokale beesten te zien: vliegende slamanders en apen bij de tempel die heel brutaal eten en drinken komen halen bij je. Ergens bij een uitzichtpunt wordt ons op een soort kruidje roer me niet gewezen. Een plant dat in elkaar krimpt bij het aanraken van zijn blaadjes. We keren terug naar onze boomhut, want daar slapen we vannacht. In een heuze hut gebouwd boven in het bladerdek om een stam heen. Na flink klimmen sta je in de kamer, deze is in tegenstelling tot wij dachten nog heel luxe met warm water. Wel stikt het hier van de reptielen en insecten. Dus goed bedekt aankleden. De receptie van de boomhutten is aan alle kanten open waardoor er continu vleermuizen in en uitvliegen. Tegen het hoge plafond hangen al hun nesten. 's Avonds als je toch al weinig ziet is het best eng als er zo'n beest vlak langs je hoofd scheert. De weg naar Khao Sok vanuit Dolphin Bay was lang. Gisteravond om half twaalf konden we pas met de nachttrein mee, deze was wel weer erg luxe met brede bedden in 2 tweepersoonscoupees met een verbindingsdeur. Om 7 uur zouden we aankomen, maar het werd twee en een half uur later. Onze bus naar Khao Sok vertrekt al om 8 uur maar met een telefoontje naar de lokale agent zorgen we er voor dat hij op ons blijft wachten. We blijken dan ook zijn enige gasten te zijn. We stappen in de achterbak van de pickup truck. De kinderen nestelen zich tegen de rugzakken en we laten ons in twee uur met de wind in onze haren rijden naar het nationaal park. De ochtend in de jungle is mistig, we maken ons op voor de trip naar de bamboevlotten op het meer, 2 uur varen hier vandaan. Daar zullen we drie dagen afgesneden zijn van gas, licht en water. Dus even geen updates van onze reis.

Thaie tour - Wondermiddel?

"Mam, moet ik hier echt in geloven?" fluistert Lyor als we 10 meter van de behulpzame Thaien af zijn. Lyor en ik dalen af van een steile berg. We hebben net een grot bezocht waarin, alweer, een tempel staat. Aangezien een deel van het dak van de grot is ingestort geeft dat een mooie lichtinval. Die hebben we dus gezien, maar dat kost wel veel inspanning. Onderweg naar beneden zwikte Lyor zijn enkel. Een Thaise familie die puffend omhoog komt ( want het is zwaar) ziet het gebeuren. Meteen wordt pa geroepen. Deze haalt een klein flesje uit zijn zak met olie er in. Lyor zijn enkel wordt er mee ingesmeerd. Ook bieden ze hun wandelstok aan zodat Lyor makkelijker kan steunen en als Lyor nee knikt wordt zoonlief aangeboden. Hij kan Lyor wel naar beneden helpen. Lyor schudt verlegen nee, bedankt de hele familie met " krab khun kap" en loopt hinkepinkend naar beneden. Met die mooie zin als we 10 meter van ze vandaan zijn. Doe maar wel, antwoord ik, we moeten nog zo'n eind. Even later begint zijn voet te tintelen en weer later hoor ik hem er niet meer over.  We vervolgen onze lange weg. Gisteren is Jorgen hier alleen naar toe geweest. Bij terugkomst was hij erg enthousiast en had hij het er over dat het allemaal best makkelijk te doen was. Daarom werden Lyor en ik nieuwsgierig en nu zijn we dus bezig met een fietstocht van 10 km heen, 1 kilometer klimmen, 500 meter over een wit strand n dan nog een 430 meter steil mhoog. Enkele reis. En dan is het ook nog bloedheet. Op onze wenkbrauwen komen we 4 uur later terug in Dolphin Bay resort. Het zwembad lonkt. Petje af voor Lyor dat hij het zonder mopperen heeft gehaald. Hij wil alleen Jorgen voor straf in het water gooien. "Klote ervaring nummer 1" betiteld Lyor het. We zitten nu in Dolphin Bay resort, een resort op een afgelegen strandje zo'n 40 kilometer ten zuiden van de veelbezochte badplaats Hua Hin. Hier zijn slechts 3 resorts een paar eettentjes op het strand en verder gaat het gewone leven hier door. Heerlijk rustig dus. Het resort heeft 2 zwembaden en een glijbaan! Als een van de weinigen inThailand. Dolphin Bay wordt met name bezocht door gezinnen van expats uit Bangkok. De kinderen vermaken zich prima, zijn de hele dag in het zwembad te vinden en komen er alleen uit voor een partijtje tafeltennis of poolbiljart of om te eten. Het strand kent een enorme eb, de vloedlijn is erg ver en nodigt niet uit om te zwemmen.  Hier laden wij dus 2 dagen de batterij even op alvorens we aan onze volgende jungle tocht gaan beginnen. Maandag, op weg naar Dolphin Bay, vanuit Ayutthaya, zijn we even gestopt in Samut Songkhram. Even de benen strekken door een markt over te lopen. De markt is opgezet over de spoorrails heen. Wat nu als er een trein aankomt? En inderdaad, in de verte hoor je getoeter en alle marktlui gaan als een razende aan de slag. De groente, fruit, vlees en vis worden naar achteren geschoven, het zeil van de marktkraam wordt ingeklapt. De bezoekers van de markt worden naar de zijkant getrokken en daar komt de trein al. Het past allemaal net! We hadden verwacht dat de trein stapvoets zou rijden, maar nee hoor, met een aardig vaartje dendert hij langs en soms over alle groente en fruit heen. En de trein is nog geen seconde geleden gepasseerd of daar worden alle kraampjes weer in orde gebracht. 3 minuten later ziet alles er weer uit alsof er nooit een trein langs is geweest.

Thaie tour - Eigen fietstour

Kinderen frissen zich op in het zwembad van de buren, Jorgen is geld aan het pinnen en ik maak aan de rand van het zwembad gebruik van de WiFi die hier overal aangeboden wordt. Vandaag zijn we tegen negenen op de fiets naar een grote tempel buiten de stad gegaan. Het kostte af en toe wat moeite omdat er niemand anders fietst en alles wat zich verplaatst is gemotoriseerd. Alles rijdt dus hard en de auto's hebben ook nog eens geblindeerde ramen zodat je echt niet kan zien of de bestuurder jou ook gezien heeft. Desondanks komen we zonder problemen aan. Op een moeilijk kruispunt krijgen we van een politieagent zelfs voorrang boven alle anderen, hij legt gewoon het verkeer stil voor ons. Jammer is dat niet iedereen zich er aan houdt en de politieagent hard lacht als een tuktuk Isabelle bijna van haar sokken rijdt.  Wat Yai Chai Mongkol staat bekend om de enorme hoeveelheid zittende buddha beelden die rond de belangrijke bot staan opgesteld. Je blijft er foto's van schieten. Lyor en ik beklimmen ook de hoge prang en hebben zo een mooi uitzicht over het gehele tempelcomplex. In de tempelvijver zaten vroeger een heleboel schildpadden, maar met de overstroming zijn ook bijna alle schildpadden verdwenen. Dus we zien er maar een paar. We hebben gehoord van een floating market in de buurt, daar hebben we allerlei romantische beelden bij van Thaise vrouwen die zittend in hun bootje fruit en groente verkopen terwijl ze langs varen. Helaas, de market is volledig opgezet, weinig "float" behalve dat het rond een vijver is gebouwd. Allemaal houten winkeltjes met speeltjes, tshirts, eten en drinken. Vanwege het lange weekend vrij dat de Thaien hebben is het hier druk met de middenklasse van Thailand. Ze schuifelen allemaal rond, genietend van hun dagje uit met het gezin. Hun kinderen zijn verzot op het geven van zuigflesjes met voer aan de vissen. De vissen zuigen er nauwelijks van, maar omdat het gat zo groot is van de speen, druppelt het vloeibare voer toch wel in het water en denken de kinderen dat ze de vissen eten geven. Zielig! Buitenlanders zijn hier opnieuw niet te zien. We eten en drinken wat en zien opeens dat er een schouwspel wordt opgevoerd op het eiland in het midden van de vijver. Ze beelden de strijd van de Thai tegen de Khmer van Ayutthaya uit, levensecht met bloed en al geschminkt. Als blond jochie wordt Lyor uitverkoren om even deel te nemen. Gelijk wordt hij aan alle kanten op de foto gezet. Als we voor iedere foto die van de kinderen genomen is afgelopen week geld hadden gehad, dan hadden we de reis er zo uit. Gelukkig vinden ze het niet vervelend. Na het optreden gaan we weer fietsen, op de wijze die Jorgen en ik vaker doen. Gewoon de eerste weg links of rechts en zien waar je uitkomt. Het brengt ons in een buitenwijk. Het doet de Thaien die zitten te lummelen op hun zondagmiddag, spontaan gillen en lachen naar ons. Het HELLO is niet van de lucht. Als we even twijfelen over de weg zijn er gelijk volop mensen die ons de weg wijzen. We komen uiteindelijk bij het station aan. Even zoeken waar we het spoor over kunnen en dan zijn er weer mensen die ons de weg naar "Boat" wijzen. Oftewel de ferry. Voor een paar centen worden we met fiets en al aan de andere kant van de rivier gezet. Daar blijkt dat Jorgen en Isabelle een lekke band hebben. Ook nu weer wil iedereen ons helpen, er komt een vrouw met een pomp aanlopen. Dit helpt voor de fiets van Jorgen maar niet van Isabelle. Ik wissel van fiets met haar en rijd (heel slecht, ik weet het) met een lekke achterband de laatste 10 minuten naar het guesthouse. Daar eerst een bakkie thee genomen en nu, 4 uur 's middags met verse juice, snack en boek bij het zwembad. Ons zondagmiddag gevoel.

Thaie tour - Ayutthaya

Ben benieuwd hoe onze darmen het houden. We hebben vanavond met en tussen de Thaien op de nightmarket van Ayutthaya gegeten. Op zo'n nightmarket staan allemaal eetkraampjes waar ter plekke wat eten wordt klaargemaakt. Iedere vrouw met een kookkarretje heeft haar eigen specialiteit. Gezamenlijk hebben ze wat plastic tafeltjes en krukjes neergezet waar je dan met het eten dat je aangewezen hebt kan zitten. Iedereen kan dus bij een eigen kraampje wat bestellen. De borden zijn afwijkend van elkaar zodat ze weten wie bij wie besteld heeft. Naast deze eetstalletjes zijn er ook drinkstalletjes waar je een heerlijke verse fruitshake kan bestellen. Met ijs. O jee, als dat maar goed gaat. Uiteindelijk zit je heerlijk te eten voor zo'n 75 cent (30 baht) per persoon. We zitten dus in Ayutthaya, gisteren hebben we na veel wikken en wegen besloten om op 1 dag van de grens van Myanmar naar Ayutthaya af te reizen, zo'n 450 kilometer en 8 uur rijden. We konden ook kiezen voor 2 korte reisdagen (overnachtingin Kanchanaburi) of 1 redelijk lange en een hele korte ( stop in Bangkok) of dus 1 hele lange en dan een extra dag in Ayutthaya. Daar kozen wij dus voor. Met als gevolg dat wij vandaag redelijk relaxed hebben rondgelopen langs de Khmer tempels van de oude hoofdstad van Thailand. In de middag heerlijk gezwommen in het zwembad van het guesthouse naast die van ons en in de namiddag kregen wij van het guesthouse een boottrip aangeboden. Een trip van twee uur over de rivier om Ayutthaya heen. De sporen van de overstroming die duurde van november 2011 tot afgelopen januari waren nog duidelijk zichtbaar. 4 meter hoog stond het water, veel huizen hebben het water tot aan het dak zien binnenkomen. Ook de mooiste tempel van Ayutthaya heeft er onder te leiden gehad. Deze is door de flood zo verzwakt geraakt dat deze op instorten staat. We moegen er alleen van een afstand naar kijken. Vandaag is het Kroningsdag, de dag waarop de koning an Thailand 66 jaar geleden gekroond is tot koning. Een feestdag dus, dat was te merken in een tempel langs de vaarroute. Wat een gelovigen, en allemaal droegen ze een geel doek met geld er tussen gevouwen. Het geld werd geind en het doek werd op de enorm grote zittende buddha gegooid waar het werd opgevangen door mannen die daar stonden. Uiteindelijk werden alle doeken aan elkaar gebonden, om de buddha heengeslagen en het overige deel werd over de hoofden van de gelovigen getrokken. Isabelle stond er midden in en deed enthousiast mee. De Thaien die wat Engels spreken meldden mij dat het haar veel geluk zal brengen! Dat is mooi mee genomen. Nog even alle klokken luiden en haardag kan niet meer stuk. We stappen de boot weer in en varen over de klongs van Ayutthaya weer terug naar de opstapplaats. Ongelofelijk wat je op de klong ziet, de ene buurman staat zijn blauwe verfkwasten in het water uit te spoelen. Nog geen 100 meter verder staat een opa het haar van zijn kleinzoon met hetzelfde water te wassen en nog wat verder haalt iemand anders zijn volle visnet binnen!

Thaie tour - 4 Puur natuur

Nog maar 5 dagen op reis voelt als veel langer. Ook vandaag weer een fantastische dag. We puffen nu even uit op het terras van onze kamers, lekker het stof van je af douchen om straks weer op pad te kunnen. De dag begon rustig, maar al snel volgden de hoogtepunten elkaar op. Met een laat ontbijt vandaag, 8 uur, al kostte het wel wat moeite. Ze spreken in de Guesthouse geen woord verstaanbaar Engels. Kom je voor het ontbijt vraagt iemand " soup"? Nee, geen soep. Chicken? Nee, gewoon toast. Toast??? Uiteindelijk begrijpt hij het en haalt hij een zak wit brood die hij op een grillplaat legt. Wat jam, een emmer boter en een pot suiker er bij en that's it. Even later herinnert hij zijn derde woord Engels. Eggs? Ja. We krijgen een omelet met ananas en watermeloen. Ik wijs naar het fruit en vraag of de kinderen ook mogen. Hij lacht, hij snapt het! Even later komt hij terug met een schaal vol fruit voor hen. Om 9 uur stappen we in een longtailboot om over het grote meer te varen. Het is een stuwmeer dat Bangkok voorziet van energie en ook de omliggende rijstvelden van water. Het meer is ten koste gegaan van het oude dorp Sanghklaburi. Wij varen over de restanten van het dorp heen, overal steken nog bomen uit het water en de tempel, die nooit mag worden afgebroken, staat nu aan het einde van het droge seizoen helemaal droog. In het regenseizoen kan je er doorheen varen, nu lopen wij over het eilandje wat 25 jaar geleden nog een heuvel in de stad was. We varen verder de rivier op. Stappen over in een pickup-truck en rijden hobbelend over een stoffige weg vol kuilen naar een Karen dorp. Hier wonen mensen van de stam Karen. Er heerst hier een serene rust zo aan de rivier. Moeders doet de was, de kinderen maken plezier in het water en vaders komt op een olifant aangereden. Voordat wij opstappen mogen we ze nog eerst bananen voederen. Deze pakken ze rustig uit jouw hand met hun slijmerige uiteinde van de slurf. Dan met een trapje de olifant op en daar rijden we hoog boven de grond door de jungle. Af en toe steken we een riviertje over. Dan is het goed vasthouden anders val je er af. Al snel stapt de berijder af en grijpt Isabelle haar kans om haar paardrijkunsten uit te oefenen op een olifant. Ze geniet volop om achter de oren van de olifant te zitten in plaats van het bakje op zijn rug. Lyor kijkt jaloers toe, zijn berijder stapt pas de laatse 500 meter af. Anderhalf uur rijden we hobbelend door de jungle alvorens we op weer een mooi plekje aan de rivier aankomen waar we een zakje rijst krijgen voor de lunch. Lyor heeft er geen zin in, met dit weer trekt de rivier. Met zwemvest springt hij in de rivier om zich met de stroomversnelling mee te laten drijven. Na de lunch lopen we een stukje tot we bij een aantal bamboevlotten komen. 8 dikke bamboepalen aan elkaar geknoopt. Met z'n tweeen en een bootsman stappen we op een vlot. Met een lange bamboestok duwen we ons af en daar gaan we met de stroom mee. Wat heerlijk is dit. Om je heen allemaal bergen en fruit en groente als cassave, durian, papaya, pompoenen, mango's, bananen. En wij op het water, Isabelle en Lyor ook veel in het water. Het is hier zo mooi en rustig, dit mag uren duren. Helaas, ook aan deze tocht komt een eind. We zijn weer terug in het Guesthouse, hebben ons schoon gedouched en gaan zo weer op pad.